qotaz — I (Borçalı) qoyunun və ya keçinin boğazından sallanan bir cüt vəzi II (Basarkeçər) məc. rövnəq. – Hər sözün bir qotazı olur, havacatın da qotazı olur … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qotazlamaq — f. Qotaz kimi etmək, qotaz tərzində toxumaq, qotaz kimi yumrulatmaq, qotaz bağlamaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
başıqotazlı — sif. Başında qotaz olan, başına qotaz bağlanmış. <Məşədi Məmməd> əlində başıqotazlı təsbehini çevirərək, baqqal Əbdülhəsənin dükanına gəldi. B. T.. Qız üçün başıqotazlı gümüş kərənaylar, üstü yumru süngərə bənzər qara ayaqdaşı alınardı. H.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qotazlaşmaq — f. Qotaz kimi olmaq, qotaz halına gəlmək; açmaq … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ponçax — (Basarkeçər, Şərur) qotaz. – Ponçağı qoçun boğazına bağli:rıx (Basarkeçər) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ciqqə — ə. 1) kəkil; 2) birçək; 3) bayraq, ələm; 4) qotaz; 5) tacşəkilli daş qaşlı qadın baş bəzəyi … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
pərçəm — f. 1) bayraq; 2) bayraq və mizraqların başında olan qotaz; 3) kəkil; 4) at və ya aslanın boynundakı qalın, toplu tük; yal … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
birçək — is. 1. Qulaqların üstündən çıxan saçın qövs şəkilli hissəsi (qadınlarda). Qaşın qabağında seyqəlli birçək; Sayə salmış üzə şölə mübarək. M. P. V.. 2. Ümumiyyətlə saç. <Səfər> birçəklərini qotaz daramazdı, papiros çəkməzdi, aşurada başını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
karvanqıran — is. 1. Zöhrə (ulduz). Öksüz taleyim tək gecikdin nədən? Karvanqıran doğdu, görünmədin sən. C. C.. Buludun pərdəsi sıyrıldı bir az; Göydə Karvanqıran gümüşü qotaz. R. R.. 2. məh. Dağdan əsən soyuq külək, dağ küləyi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qotazlanmaq — məch. Qotaz bağlanmaq, qotazla bəzədilmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
